Contrasticon

by Leave a Comment

Een opmerkelijke samenwerking: cell phone novels

Een paar jaar geleden deed ik voor een klant een onderzoek naar maatschappelijke IT-trends die mogelijk consequenties zouden kunnen hebben voor het IT-beleid van de Nederlandse overheid. Eén van de meest opmerkelijke trends was er één die achteraf ook uit het oogpunt van samenwerking erg interessant is. Het gaat om het verschijnsel van zogenaamde “cell phone novels”, oftewel GSM-romans.

In de Japanse top-10 van meest verkochte romans in 2007 staan 5 boeken die oorspronkelijk op een mobiele telefoon zijn geschreven. Ja, dat staat er correct. Het gaat niet om boeken die op een mobieltje worden gelezen, maar daadwerkelijk geschreven. Het verhaal hierachter is dat Japanners door de overbevolkte binnensteden vaak op grote afstand van hun werk wonen, dagelijks lange tijd in het openbaar vervoer doorbrengen. Dat is zo druk dat je er geen boek, laat staan een krant of tijdschrift kunt lezen. Je kunt alleen een Gsm bedienen, maar bellen is verboden. In die situatie zijn Japanners op hun mobiel fictie gaan schrijven. Er is trouwens nog meer in detail te vertellen over de omstandigheden waardoor dit mogelijk was, maar dat voert te ver voor deze blog. Zie bijvoorbeeld: http://www.techcrunch.com/2007/12/02/in-japan-half-the-top-selling-books-are-written-on-mobile-phones/. De top-seller ging meer dan 420.000 keer over de toonbank, de andere 4 Gsm-romans haalden gemiddeld 400.000 exemplaren.

Nu over het samenwerkingsaspect. Er lijkt sprake te zijn van een symbiose van een drie à vier partijen die elkaar vinden in een systeem van complementaire of gelijke belangen. Het begint bij de auteur, die autonoom begint een verhaal te schrijven, en dan besluit om het in feuilletonvorm op een website te publiceren. Belang, behoefte van de auteur? Wellicht zucht naar roem of erkenning, exhibitionisme? In elk geval een behoefte om uit de anonimiteit te stappen (ook al hanteren auteurs meestal pseudoniemen). Het website-feuilleton trekt dan kennelijk snel een trouwe schare lezers, die, en dat is bijzonder, reageren op de website met commentaar, vragen en suggesties, die door de auteur worden opgepikt en het verloop van het verhaal beïnvloeden. De auteur wordt zo creatief geholpen door z’n publiek, en de lezers worden mede-auteurs. Na afsluiting van het feuilleton zijn sommige van de best gelezen romans door commerciële uitgeverijen als papieren boek uitgegeven. In de boekhandel is er dan het eerder beschreven commercieel succes. Belangen van uitgever en boekhandel zijn omzet en winst, en risico-minimalisatie; zij zien graag hoge volumes verkochte boeken en een laag risico van verloren investeringen. Al die belangen worden uitstekend gediend. De romans zijn al geschreven en auteurs hebben geen voorschotten nodig. Ook is er een gegarandeerd publiek en dito omzet. Lezers hebben immers meegeleefd met het feuilleton en hebben ook zelf inhoud aan een boek gegeven Die willen dan graag een papieren exemplaar in de kast hebben staan. Ten slotte streelt publicatie in papiervorm natuurlijk het ego van de auteur, en misschien ook van de lezer/mede-auteurs. Everybody happy! Hebben we zo iets ook in Nederland? Of in Europa?

by 1 Comment

Binckbank samenwerking met ING kan nog veel verder gaan

Op 2 april schreef ik over een samenwerking tussen Syntel/Binckbank met ING die ik niet helemaal begrijp. Afgelopen week werd het verhaal beter te begrijpen toen de kwartaalcijfers van Binckbank uitkwamen. Een artikel in het FD van 27 april meldt dat Binckbank onder druk staat: de business is ingezakt doordat de particuliere belegger minder actief is op de beurs (16% minder orders en achterblijvende winst), opkomende concurrentie van andere nichespelers én de grootbanken, verzadiging van de markt.

Binckbank reageert ondertussen, volgens hetzelfde FD-artikel, met verlaging van tarieven, diversificatie en kostenbesparingen. Daarmee wordt voor een deel de vraag over de samenwerking met ING ingevuld. Die past dus in de diversificatie van Binckbank, dat ondermeer de positie erbij neemt van gespecialiseerd systeemleverancier, bouwend op de kerncompetentie van het bedrijf. De vraag is nu hoe ver Binckbank wil of moet gaan; een sterke positie opbouwen als systeemleverancier en tegelijk actief blijven concurreren als online broker, of  is misschien de conclusie dat het dat beter aan een andere partij over kan laten, zoals ING? Dan zou een veel inniger samenwerking tussen Binckbank en ING in het verschiet liggen. JvB

by Leave a Comment

Waarom wordt voor conflicten tussen IT-partners zo weinig mediation toegepast?

Wanneer je met afnemers van IT-diensten praat over hun relatie met leveranciers wordt daarbij meestal gemopperd over allerlei aspecten van de dienstverlening. Leveranciers wordt bijvoorbeeld verweten dat ze niet responsief zijn, slordig met facturatie, niet meebewegen met de veranderende business van de klant, en dat ook de betrouwbaarheid van gecontracteerde diensten te wensen overlaat. Net zo is er veel ergernis en pijn bij diezelfde leveranciers over hun klanten, ook al laten die zich daar niet zo makkelijk over uit. Maar het resultaat is in elk geval dat er vaak sprake is van moeizame samenwerking tussen klant en leverancier, en dat soms de relatie zo ernstig escaleert dat een gang naar de rechter onafwendbaar lijkt. En dat ondanks dat beide partijen dat eigenlijk niet willen. Immers, meestal betekent een gang naar de rechter: hoge proceskosten, imagoschade, en een zo ernstig beschadigde relatie dat verdere samenwerking niet mogelijk is. Dan worden partijen geconfronteerd met kosten voor beëindiging van de dienstverlening, en vervanging ervan door een alternatief. Omdat in IT ook nog eens de belangen puur financieel gezien meestal groot zijn, zou je verwachten dat een de-escalerende oplossing van het conflict waarmee partijen door kunnen met elkaar, aantrekkelijk zou zijn. Zo’n oplossing is zakelijke mediation; een vorm van oplossing van zakelijke geschillen waarbij partijen zélf onder begeleiding van een onafhankelijke derde partij hun conflict oplossen. Mediation is er nadrukkelijk op gericht de schade van het conflict te minimaliseren en partijen een kans te geven hun zakelijk relatie voort te zetten, indien ze dat willen.
Dat klinkt goed, en toch wordt in de IT-wereld mediation nog maar weinig toegepast. Formele statistieken specifiek over de toepassing van mediation in IT zijn niet beschikbaar, maar uit gesprekken met afnemers en leveranciers, met mediators en advocaten komt het beeld naar voren dat althans in Nederland IT-mediation zo niet onbekend dan toch zeker nog onbemind is. Dit beeld wordt bevestigd door zaken aangebracht bij bemiddelende beroepsorganisaties. Dit zijn merendeels zaken met een klein belang, en bijvoorbeeld niet de grotere outsourcingcontracten die op de klippen lopen. Waar zou het aan liggen dat er zo weinig wordt gemedieerd in de IT?
Uit privé-gesprekken met advocaten komt het beeld dat zij huiverig zijn om over te gaan tot mediation. Het wordt gezien als een procedure waarvan de uitkomsten onzeker zijn, en wanneer de belangen groot zijn, en de kansen goed, dan ga je liever procederen.
Maar is dit het hele verhaal? Varen alle partijen blind op hun advocaten of andere juridische adviseurs? Of is er toch meer aan de hand? Hoe denken leidinggevenden aan leveranciers- en afnemerskant hierover? Ik hoor graag hun mening.
JvB